PK działa na zasadzie odprowadzania gazów prochowych przez boczny otwór w lufie. Zastosowano tłok gazowy o długim skoku, trójpołożeniowy regulator nastawny oraz rurę gazową umieszczoną pod lufę. Broń posiada zamek z dwoma ryglami ryglowany poprzez obrót w prawo, strzelanie następuje z zamka otwartego. Po prawej stronie komory zamkowej umieszczono wycięcie dla ruchomej podczas strzelania rączki zamkowej. Karabin wyposażony jest w mechanizm spustowy umożliwiający strzelanie jedynie ogniem ciągłym oraz bijnikowy mechanizm uderzeniowy z suwadłem pełniącym rolę bijnika. Nad chwytem pistoletowym, po lewej stronie komory zamkowej, znajduje się skrzydełko bezpiecznika unieruchamiającego zaczep spustowy oraz uniemożliwiającego przeładowanie. PK zasilany jest rosyjskim nabojem karabinowym 7,62x54R mm. Zasilanie prawostronne odbywa się z metalowej taśmy segmentowej łączonej z odcinków na 50 naboi, przesunięcie taśmy o jedno ogniwko następuje podczas ruchu zespołu ruchomego w tylne położenie. Poruszany przez suwadło donośnik dźwigniowy umieszczono wewnątrz komory zamkowej po prawej stronie suwadła. Właz wejściowy taśmy amunicyjnej, właz wyjściowy taśmy amunicyjnej oraz okno wyrzutowe zasłonięte są osłonami odchylanymi podczas ruchu zespołu ruchomego. Karabin charakteryzuje się dosyłaniem pośrednim, tak więc nabój wysuwany jest z taśmy do tyłu przez wyłuskiwacz, obniżany na linię dosyłania przez podajnik, następnie wprowadzany do komory nabojowej przez zamek. Broń może być również zasilana z taśmy ciągłej stosowanej w ciężkich karabinach maszynowych DS-39 i SG-43. Pod komorą zamkową można zamocować stalową, prostopadłościenną skrzynkę amunicyjną mieszczącą taśmę na 100 naboi. Dostępne są również stalowe, prostopadłościenne skrzynki amunicyjne mieszczące taśmę na 200 naboi, jednak skrzynki te nie mogą zostać zamocowane do komory zamkowej. Karabin posiada wzdłużnie żebrowaną lufę szybkowymienną z gwintowanym przewodem i czterema bruzdami, wymiana lufy możliwa jest jedynie po podniesieniu pokrywy donośnika. Na końcu lufy znajduje się szczelinowy tłumik płomieni, broń może być również wyposażona w szczelinowo stożkowy tłumik płomieni pochodzący z karabinu PKM. Chwyt transportowy przymocowano do lufy, natomiast dwójnóg do rury gazowej. Broń może być umieszczona na podstawie trójnożnej 6T2 lub 6T5, jednak nie wszystkie karabiny wyposażone są w trójnóg. PK wyposażone w podstawę trójnożną noszą oznaczenie PKS (Pulemiot Kałasznikowa Stankowyj). Karabin posiada chwyt pistoletowy oraz stałą kolbę szkieletową wykonaną z drewna. Wewnątrz kolby znajduje się schowek na przybory do czyszczenia broni. Zastosowano przyrządy celownicze składające się z umieszczonej na lufie muszki regulowanej w pionie i poziomie oraz celownika krzywkowego ze szczerbinką umieszczonego na pokrywie donośnika. Celownik posiada nastawny od 100m do 1500m co 100m.

PKM (Pulemiot Kałasznikowa Modernirizowannyj) to zmodyfikowana odmiana karabinu PK wprowadzona do uzbrojenia w 1969r. Broń posiada lufę pozbawioną żebrowania, wzmocnioną obsadę lufy i obsadę kolby oraz wzmocnioną rączkę zamkową. Lufa zakończona jest nowym, szczelinowo stożkowym tłumikiem płomieni, jednak broń może być również wyposażona w szczelinowy tłumik płomieni pochodzący z PK. Na kolbie znajduje się opora naramienna. Wykorzystanie na większą skalę technologii tłoczenia zmniejszyło materiałochłonność i pracochłonność produkcji oraz masę PKM w porównaniu do poprzednika. Karabiny wyposażone w podstawę trójnożną 6T2 lub 6T5 noszą oznaczenie PKMS (Pulemiot Kałasznikowa Modernirizowannyj Stankowyj). Broń występuje również w wersji PKMP i PKMSP z trutowymi punktami na przyrządach celowniczych oraz w odmianie PKMN i PKMSN z szyną do mocowania celownika noktowizyjnego umieszczoną po lewej stronie komory zamkowej. Karabin wyposażony w trutowe punkty na przyrządach celowniczych i szynę do mocowania celownika noktowizyjnego nosi oznaczenie PKMNP, natomiast broń z podstawą trójnożną, trutowymi punktami i szyną dla celownika noktowizyjnego posiada oznaczenie PKMSNP. Zastosowano przyrządy celownicze składające się z umieszczonej na lufie muszki regulowanej w pionie i poziomie oraz celownika krzywkowego ze szczerbinką umieszczonego na pokrywie donośnika. Celownik posiada nastawy od 100m do 1500m co 100m.

PKT (Pulemiot Kałasznikowa Tankowyj) to czołgowy karabin maszynowy skonstruowany na podstawie uniwersalnego karabinu maszynowego PK. Broń wprowadzono do uzbrojenia armii radzieckiej w 1962r, gdzie zastąpiła czołgowy karabin maszynowy SGMT (Stankowyj Goriunowa Modernirizowannyj Tankowyj). PKT posiada długą, masywną lufę pozbawioną żebrowania. Lufa charakteryzuje się porównywalną długością do lufy SGMT, dzięki czemu wymiana karabinu maszynowego z SGMT na PKT nie powoduje konieczności wymiany przyrządów celowniczych wozu bojowego. Karabin PKT wyposażony jest w stożkowy lub szczelinowy tłumik płomieni, elektrospust, zamknięty regulator gazowy, mocowany do lufy chwyt transportowy oraz zaczepy umożliwiające zamontowanie karabinu w wozie bojowym. Nie zastosowano natomiast chwytu pistoletowego, kolby, dwójnogu, zaczepu do mocowania podstawy trójnożnej, zaczepu do mocowania skrzynki amunicyjnej oraz przyrządów celowniczych (do celowania wykorzystywane są przyrządy celownicze wozu bojowego). Na podstawie PKT skonstruowano czołgowy karabin maszynowy PKTM (Pulemiot Kałasznikowa Modernirizowannyj) charakteryzujący się konstrukcją w której na większą skalę wykorzystano technologię tłoczenia. Karabiny PKT i PKTM stanowią uzbrojenie radzieckich czołgów podstawowych T-62, T-72, T-80, T-90, bojowych wozów piechoty BMP-1, BMP-2, BMP-3, transporterów opancerzonych BTR-60, BTR-70, BTR-80 oraz samochodów pancernych BRDM-1 i BRDM-2. Karabiny PKT i PKTM stanowią również uzbrojenie polskiego czołgu podstawowego PT-91 “Twardy” oraz transporterów opancerzonych SKOT-1A i SKOT-2A.

PKB (Pulemiot Kałasznikowa Bronetransportere) to wersja PK mocowana na zewnętrznych wspornikach transporterów opancerzonych. Broń posiada dwójnóg, chwyt pistoletowy, stałą szkieletową kolbę drewnianą oraz chwyt transportowy. PKB wyposażony jest w mocowaną do prawej strony wspornika stalową skrzynkę amunicyjną mieszczącą taśmę na 200 naboi oraz worek na łuski mocowany po lewej stronie komory zamkowej. Broń można odłączyć od wspornika i wykorzystać jako uniwersalny karabin maszynowy. PKB posiada przyrządy celownicze składające się z umieszczonej na lufie muszki regulowanej w pionie i poziomie oraz celownika krzywkowego ze szczerbinką mocowanego na pokrywie donośnika. Na podstawie PKB skonstruowano karabin PKMB w którym na większą skalę wykorzystano technologię tłoczenia.

Rosyjskie rozwinięcie karabinu PKM, przeznaczone dla jednostek Specnazu i WDW. PKP jest standardowym karabinem PKM pozbawionym możliwości szybkiej wymiany lufy (broń dzięki lepszemu chłodzeniu pozwala na oddanie 600 strz./min bez obawy jej uszkodzenia), zaopatrzonym w stały dwójnóg montowany bliżej wylotu lufy i bardziej efektywny tłumik płomienia. Broń przystosowana jest do amunicji 7,62 × 54 mm R. W produkcji od 2001 roku.

Dane techniczne karabinu maszynowego

Wzór	PK	PKM	PKT
Masa karabinu (kg)	9,0	7,5	10,5
Masa lufy (kg)	2,6	2,4	3,23
Długość karabinu (mm)	1173	1196	1098
Długość lufy (bez tłumika płomienia) (mm)	605	605	722
Prędkość początkowa pocisku (m/s)	825	825	855
Szybkostrzelność teoretyczna (strz./min)	650	650	700
Szybkostrzelność praktyczna (strz./min)	250	250	250
Masa skrzynki amunicyjnej ze 100/200/250 nabojami	3,9/8,0/-	3,9/8,0/-	-/-/9,4

podstawy

Wzór	6T2	6T5
Masa (kg)	7,5	4,5
Kąt ostrzału w płaszczyźnie pionowej	od -15 do +15	od -10 do +20