RPK (ros. РПК, Ручной Пулемёт Калашникова) – radziecki ręczny karabin maszynowy powstały na bazie karabinka AKM.
Historia konstrukcji
Jednocześnie z wprowadzeniem do uzbrojenia uniwersalnego karabinu maszynowego PK/PKS do uzbrojenia przyjęto ręczny karabin maszynowy RPK. Nowy rkm miał być uzbrojeniem tych pododdziałów, dla których PK/PKS był zbyt ciężki (np. spadochroniarzy). Armia Radziecka dysponowała już co prawda odpowiednim rkmem – RPD, ale nie cieszył się on specjalnym uznaniem (problemy z niezawodnością). Ponadto uznano że najlepszym rozwiązaniem będzie broń zasilana z takich samych magazynków jak standardowy karabin AK/AKM.
W Wojsku Polskim pojawił się w latach 70 XX wieku, zakupiono wówczas około 5 tys. RPK i RPKS. Były używane przez jednostki specjalne i wojska powietrznodesantowe. Dzisiaj niewiele sztuk jest w użyciu w jednostkach powietrznodesantowych, zdecydowana większość pozostaje w magazynach.
Konstrukcje nowego karabinu maszynowego oparto na AKM dokonując tylko niezbędnych zmian. Na wydłużonej lufie o pogrubionych ściankach zamontowano dwójnóg. Zmieniono kształt kolby, dzięki czemu przy strzelaniu z dwójnogu można ją dodatkowo docisnąć do ramienia ręką. Do nowego rkmu opracowano nowe magazynki: bębnowy (75-nabojowy) i łukowy (40 naboi). Można także korzystać ze standardowych magazynków łukowych (30-nabojowych) karabinu AK. Poza wersją z kolbą stałą opracowano wersję z kolbą składaną RPKS, a także wersję RPKSN wyposażoną w szynę do montażu celowników noktowizyjnych lub optycznych.
Witoszów Dolny, gmina Świdnica – Muzeum Broni i Militariów
Następcą karabinu RPK był 5,45 mm ręczny karabin maszynowy RPK-74.
Ręczny karabin maszynowy RPK jest zespołową bronią samoczynno-samopowtarzalną. Zasada działania automatyki jest analogiczna jak w AKM. Zasilanie z magazynków (30, 40 i 75 naboi). Mechaniczne przyrządy celownicze składają się z muszki i celownika krzywkowego. Wersja N posiada boczną szynę na której można zamontować celownik optyczny lub nocny.
| Państwo | ZSRR |
|---|---|
| Rodzaj | ręczny karabin maszynowy |
| Historia | |
| Prototypy | 1961 |
| Produkcja | 1961–obecnie |
| Dane techniczne | |
| Kaliber | 7,62 mm |
| Nabój | 7,62 x 39 mm wz. 43 |
| Magazynek | bębnowy (75 nabojów) łukowy (40 nabojów) |
| Wymiary | |
| Długość | 1040 mm (z kolbą stałą lub rozłożoną) 820 mm (z kolbą złożoną) |
| Długość lufy | 591 mm |
| Długość linii celowniczej | 555 mm |
| Masa | |
| broni | 5,0 kg |
| wyposażenia dodatkowego | 0,86 kg (magazynka 40-nab.) 2,14 kg (magazynka 75-nab.) |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku | 745 m/s |
| Szybkostrzelność teoretyczna | 600 strz./min |
| Szybkostrzelność praktyczna | 150 strz./min |
| Zasięg maks. | 3000 m |
| Zasięg skuteczny | 800 m (do celów naziemnych) 500 m (do samolotów i spadochroniarzy) |
