7,92 mm Karabin samopowtarzalny Hakim

Historia konstrukcji

Na początku lat 50.-tych XX wieku państwo Egipskie kupiło od Szwecji licencję produkcyjną oraz pełną dokumentację techniczną oraz oprzyrządowanie szwedzkiego karabinu samopowtarzalnego Ag m/42. Karabin ten został odpowiednio zmodyfikowany, ponieważ w broni został zastosowany silniejszy nabój systemu Mausera w kalibrze 7,92 mm x 57 mm. Produkcja rozpoczęta w pierwszej połowie lat 50. ostatecznie zakończyła się wyprodukowaniem łącznie 65 000 – 70 000 egzemplarzy, które lokalnie oznaczono jako Hakim. Produkcje broni zakończono pod koniec lat 60.-tych XX wieku kiedy w egipskich zakładach w produkcji znalazł się karabinek na nabój pośredni systemu AK.

Sam karabin samopowtarzalny Hakim stał się też podstawą dla opracowania karabinka samopowtarzalnego, dostosowanego do naboju pośredniego 7,62 x 39 mm, który lokalnie został oznaczony jako Rasheed.

Opis konstrukcji

Karabin Hakim był indywidualną bronią samopowtarzalną. Zasada działania oparta o wykorzystanie energii gazów prochowych odprowadzanych przez boczny otwór lufy (układ bez tłoka gazowego, z bezpośrednim oddziaływaniem gazów prochowych na suwadło). Zamek ryglowany przez przekoszenie. Mechanizm spustowy tylko do ognia pojedynczego. Zasilanie z magazynków o pojemności 10 naboi (możliwość doładowywania magazynka z łódek. Przyrządy celownicze składały się z muszki (w osłonie pierścieniowej) i celownika regulowanego. Bezpiecznik na tyle komory zamkowej. Lufa zakończona tłumikiem płomieni, wyposażona w podstawę bagnetu.