M2HB (pełne oznaczenie Browning Machine Gun, Caliber .50, M2, Heavy Barrel, Flexible) to amerykański wielkokalibrowy karabin maszynowy wprowadzony do uzbrojenia w 1938r.

Broń została skonstruowana na podstawie czołgowej wersji wielkokalibrowego karabinu maszynowego M2 wprowadzonego do uzbrojenia w 1933r. Karabin M2 występował w przeznaczonej dla marynarki wojennej odmianie chłodzonej wodą, przeznaczonej dla lotnictwa wersji chłodzonej powietrzem z lekką lufą oraz chłodzonej powietrzem odmianie czołgowej z ciężką lufą. M2 został skonstruowany przez S. G. Greena na podstawie wielkokalibrowego karabinu maszynowego M1921 skonstruowanego przez Johna Mosesa Browninga. M1921 występował w odmianie chłodzonej powietrzem która została wprowadzona do uzbrojenia amerykańskiego lotnictwa oraz w wersji chłodzonej wodą, na podstawie której skonstruowano chłodzony wodą karabin maszynowy M1924 wprowadzony do uzbrojenia amerykańskiej marynarki wojennej.

Opis

M2HB działa na zasadzie krótkiego odrzutu lufy z przyspieszaczem dźwigniowo krzywkowym. Ryglowanie odbywa się przy pomocy rygla klinowego o ruchu pionowym, strzelanie następuje z zamka zamkniętego. Karabin posiada sprężynę powrotną lufy oraz oddzielną sprężynę powrotną zespołu ruchomego. Ruchoma podczas strzelania rączka zamkowa może być umieszczona po lewej lub prawej stronie komory zamkowej. Zastosowano wyciąg sztywny oraz podajnik pełniący rolę wyrzutnika, okno wyrzutowe łusek znajduje się na dolnej powierzchni komory zamkowej. Broń wyposażona jest w mechanizm uderzeniowy ze sprężynę uderzeniową działającą bezpośrednio na iglicę. Mechanizm spustowy umożliwia strzelanie jedynie ogniem ciągłym, jednak strzelanie ogniem pojedynczym jest możliwe po włączeniu zaczepu zespołu ruchomego. Zaczep zespołu ruchomego zatrzymuje po każdym strzale zespół ruchomy w tylnym położeniu, po oddaniu strzału należy ręcznie zwolnić zespół ruchomy w przednie położenie. Karabin zasilany jest amerykanskim nabojem wielkokalibrowym 12,7x99mm. Zasilanie lewostronne lub prawostronne (zależnie od ułożenia części donośnika) odbywa się z taśmy M2 lub M9, są to metalowe taśmy rozsypne o ogniwkach zamkniętych. Zastosowano donośnik przesuwakowy napędzany od zamka, przesunięcie taśmy o jedno ogniwka następuje podczas ruchu zamka w tylne położenie. Karabin charakteryzuje się dosyłaniem pośrednim. Do komory zamkowej po jej lewej lub prawej stronie można przymocować stalową skrzynkę amunicyjną mieszczącą taśme na 100 naboi. Karabin posiada lufę wymienną wkręcaną w suwadło, lufa nie jest jednak szybkowymienna ze względu na konieczność ręcznego ustalenia odległości zapory ryglowej przy wykorzystaniu sprawdzianu. Obecnie wykorzystywane lufy charakteryzują się chromowanym przewodem, lufa może być również wyposażona we wkładkę stallitową zwiększejącą trwałość. Wokół krótkiego odcinka lufy znajduje się perforowana osłona, na lufie umieszczono chwyt ułatwiający jej wymianę. Do tylnej powierzchni komory zamkowej przymocowano dwa pionowe chwyty, pomiędzy chwytami znajduje się spust. Karabin może być umieszczony na podstawie trójnożnej M3 lub podstawie przeciwlotniczej M63. Na górnej powierzchni komory zamkowej znajdują się przyrządy celownicze złożone z muszki w tunelowej osłonie oraz celownika ramkowego z przeziernika. Celownik posiada nastawy od 100 do 2600 jardów. Broń może być wyposażona między innymi w celownik optyczny M64 o powiększeniu 1,5x lub celownik noktowizyjny.

Drukuj

Udostępnij:

Powiązane wpisy:

FN Minimi DPM obr. 1944 Maschinengewehr 34 „Panzerlauf”