S-350 „Witjaz” (ros. С-350 «Витязь») – rosyjski mobilny system rakietowy obrony przeciwlotniczej średniego zasięgu, opracowany przez koncern Ałmaz-Antej. Został zaprojektowany jako nowoczesny odpowiednik starszych systemów S-300P oraz uzupełnienie wielowarstwowej obrony powietrznej Federacji Rosyjskiej. System może zwalczać samoloty, pociski manewrujące, pociski balistyczne krótkiego zasięgu oraz bezzałogowe statki powietrzne.

Historia rozwoju

Prace nad systemem rozpoczęto w latach 2000–2005, a ich celem było stworzenie mobilnego i nowocześniejszego następcy dla systemów S-300PS. W projekt zaangażowany był koncern Ałmaz-Antej – ten sam, który odpowiada za rozwój systemów S-400 i S-500. S-350 oparty został częściowo na rozwiązaniach technologicznych opracowanych dla systemu eksportowego KM-SAM (znanego również jako Cheongung), stworzonego dla Republiki Korei.

Prototyp systemu zaprezentowano publicznie po raz pierwszy w 2013 roku, a oficjalne testy państwowe zakończono w 2019 roku. W tym samym roku pierwszy zestaw trafił do służby w rosyjskich siłach zbrojnych. Wdrożenie systemu rozpoczęto od jednostek obrony powietrznej Wschodniego Okręgu Wojskowego.

Opis systemu

S-350 „Witjaz” składa się z kilku podstawowych komponentów:

• Samobieżna wyrzutnia 50P6 – każda wyrzutnia wyposażona jest w 12 kontenerów z pociskami, z możliwością użycia rakiet 9M96 i 9M100.

• Radar wykrywania i naprowadzania 50N6A – radar z aktywnym skanowaniem fazowym (AESA), zdolny do jednoczesnego śledzenia wielu celów.

• Stanowisko dowodzenia 50K6A – moduł dowodzenia i koordynacji, zapewniający automatyczne kierowanie ogniem.

• Zasilacze i systemy wsparcia logistycznego – pojazdy zapewniające energię i łączność.

System działa w pełni automatycznie, z możliwością ręcznego nadzoru. Przeznaczony jest do pracy zarówno samodzielnie, jak i w zintegrowanym środowisku obrony powietrznej z systemami takimi jak S-400 „Triumf” czy Pancyr-S1.

Zastosowanie operacyjne

System S-350 został przyjęty do uzbrojenia Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej w 2019 roku. Jego rozlokowanie rozpoczęto od jednostek Wschodniego Okręgu Wojskowego. S-350 stanowi część wielowarstwowego systemu obrony powietrznej Rosji, współpracując z zestawami Pancyr-S1, S-300 i S-400.

Według informacji przekazywanych przez rosyjskie źródła wojskowe, system był wykorzystywany operacyjnie w trakcie działań wojennych na Ukrainie. Doniesienia medialne (m.in. TopWar.ru) wskazują na jego rzekomą skuteczność w zwalczaniu rakiet dostarczanych Ukrainie przez państwa zachodnie, takich jak pociski manewrujące Storm Shadow, rakiety systemów HIMARS czy GLSDB. Brak niezależnych źródeł potwierdzających te informacje uniemożliwia ich weryfikację.

Znaczenie strategiczne

S-350 „Witjaz” stanowi istotny element modernizacji rosyjskiej obrony powietrznej, wypełniając lukę pomiędzy systemami krótkiego zasięgu a strategicznymi systemami typu S-400. Jego wprowadzenie zwiększa elastyczność reagowania na zagrożenia powietrzne, a mobilność umożliwia szybsze przemieszczanie zestawów na obszary zagrożone atakiem.

Pomimo pozytywnych ocen ze strony rosyjskich mediów, efektywność systemu w warunkach konfliktu zbrojnego pozostaje niejednoznaczna, a brak danych niezależnych utrudnia jednoznaczną ocenę jego skuteczności bojowej.

S-350 jest technologicznym następcą systemów S-300PS, przy czym cechuje się mniejszym zasięgiem od zestawów S-400, lecz większą mobilnością i szybszym czasem reakcji. Pod względem koncepcyjnym jest zbliżony do systemów takich jak:

• NASAMS (Norwegia/USA),

• Aster 15/30 (Francja/Włochy),

• KM-SAM „Cheongung” (Korea Południowa), z którymi dzieli podobne założenia konstrukcyjne w zakresie zintegrowanej obrony powietrznej średniego zasięgu.

Dane techniczne

Drukuj

Udostępnij:

Powiązane wpisy:

Pocisk manewrujący Taurus KEPD 350 S-300 S-75