RBU-1200 „Uragan” (ros. Реактивно-Бомбовая Установка) to radziecki morski miotacz bomb głębinowych, wyposażony w pięć stałych luf, przeznaczony do zwalczania okrętów podwodnych i nadchodzących torped przeciwnika.
Rozwój i wprowadzenie do służby
W 1950 roku zespół kierowany przez A.A. Bogatowa rozpoczął prace nad reaktywną bombą głębinową RGB-12. Decyzją Rady Ministrów nr 648-327 z 26 lutego 1953 roku oraz rozkazem Ministerstwa Przemysłu Środków Chemicznych nr 136 z 5 marca 1953 roku, bomba została zatwierdzona do wprowadzenia na uzbrojenie. Opracowana przez NII-1, system RBU-1200 został oficjalnie przyjęty do służby 26 marca 1953 roku i wszedł na wyposażenie Marynarki Wojennej ZSRR w 1955 roku. Dzięki brakowi odrzutu podczas strzału RBU-1200 mógł być instalowany na jednostkach o stosunkowo niewielkiej wyporności, takich jak kutry inne małe okręty.
Opis techniczny
RBU-1200 to stabilizowana wyrzutnia, której zasięg ognia zależy od kąta podniesienia (zakres od 0° do 51°). Naprowadzanie realizowane jest za pomocą zdalnie sterowanych synchronicznych elektrycznych napędów o prędkości kątowej 18°/s. Kąt ładowania wynosił 40°. Wyrzutnia nie posiadała możliwości naprowadzania w płaszczyźnie poziomej, co stanowiło istotną wadę konstrukcyjną. Elipsa rozrzutu salwy wynosiła 70×120 metrów.
System RBU-1200 był instalowany na różnych jednostkach pływających, w tym na:
-
Małych okrętach zwalczania okrętów podwodnych projektu 201.
-
Trawlerach projektu 266 i 266-M.
-
Małych okrętach zwalczania okrętów podwodnych projektów 122A i 122.BIS.
-
Innych jednostkach.
RGB-12 to niekierowany pocisk rakietowy z głowicą odłamkowo-burzącą. Charakteryzuje się:
-
Długością: 1240 mm.
-
Średnicą korpusu: 252 mm.
-
Masą całkowitą: 73 kg, z czego 32 kg stanowi materiał wybuchowy, zdolny do niszczenia celów podwodnych w promieniu 6 metrów.
Bomba wyposażona jest w silnik rakietowy na paliwo stałe i porusza się po trajektorii balistycznej na odległość od 400 do 1200 metrów. Stosowano różne typy zapalników: kontaktowe K-3 i K-3M oraz kombinowane kontaktowo-dystansowe KDW. Zapalnik KDW umożliwiał detonację na głębokościach od 10 do 330 metrów lub przy kontakcie z okrętem podwodnym bądź dnem na głębokościach od 25 do 330 metrów.
Wnioski
RBU-1200 „Uragan” stanowił istotny element radzieckiego systemu obrony przeciwpodwodnej w latach 50. i 60. XX wieku. Jego konstrukcja umożliwiała instalację na różnorodnych jednostkach pływających, co zwiększało elastyczność taktyczną floty. Jednak brak możliwości naprowadzania w płaszczyźnie poziomej ograniczał skuteczność systemu, co z czasem doprowadziło do opracowania bardziej zaawansowanych rozwiązań w dziedzinie zwalczania okrętów podwodnych.
| Nazwa wyrzutni | „Uragan” |
| Indeks bomby | RGB-12, RGB-25 |
| Kaliber (mm) | 253,5 |
| Liczba luf | 5 |
| Długość wyrzutni (mm) | 1380 |
| Szerokość wyrzutni (mm) | 1115 |
| Wysokość wyrzutni (mm) | 1100 |
| Masa wyrzutni (kg) | 620 |
| Kąt podniesienia (°) | 0 — +51 |
| Donośność (m) | 1200 |
| Szybkostrzelność w salwie (strz./min) | 2,5 |
| Charakterystyka bomby |
| Masa bomby (kg) | 73 |
| Prędkość lotu bomby (m/s) | 400 |
| Prędkość opadania w wodzie (m/s) | 6,25 |
| Głębokość zanurzenia (m) | 330 |
| Donośność bomby (m) | 1200 |
