7,62 mm Kabinek powtarzalny  obr./wz. 1944 g.

Rys historyczny

W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze broni otrzymały oznaczenie 7,62 mm Karabiner 457 (r).

Kraków, Kraków, Muzeum Armii Krajowej im. gen. Emila Fieldorfa „Nila”
Broń z kolekcji Dr. Stanisława Wcisło

Opis konstrukcji

Lufa zaopatrzona w 4 prawoskrętne bruzdy o skoku 240 mm. Czterotaktowy zamek ślizgowo-obrotowy, ryglowany symetrycznie. Zasilanie z pięcionabojowej łódki – 4 naboje umieszczano w jednorzędowym magazynku, natomiast piaty nabój był wprowadzany bezpośrednio do lufy. Celownik wyskalowany od 100 do 1000 metrów, z podziałką co 100 metrów. Łoże i kolba drewniane. Podstawową różnicą względem poprzedniego modelu karabinka wz. 1938 było zastosowanie składanego na bok broni bagnetu konstrukcji N. S. Siemina o czwórgrannej, kłujnej głowni (długość 383 mm). Bagnet ten po rozłożeniu mocowany był za pośrednictwem pierścieniowej tulei wchodzącej na wylot lufy przed muszką.

Zastosowana amunicja

Naboje pakowano w zbiorcze drewniane skrzynki mieszczące 880 sztuk.

1. Zwykła 7,62-мм винтовочный патрон с пулей Л образца 1930 года:

• Długość naboju: 77,16 mm

• Długość pocisku: 28,6 mm

• Masa naboju: 23,2 g

• Masa pocisku: 9,7 g

• Masa ładunku miotającego: 3,25 g

• Prędkość wylotowa: 810-820 m/s

Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem.

Dane techniczne

• Kaliber: 7,62 mm

• Amunicja: 7,62 x 54R mm

• Masa: własna 4,1 kg

• Długość całkowita: ze złożonym bagnetem 1 026 mm, z rozłożonym bagnetem 1 330 mm

• Długość lufy: 517 mm, w tym część gwintowana 444 mm

• Długość linii celowniczej: 416 mm

• Zasilanie: magazynek wewnętrzny na 5 naboi

• Szybkostrzelność: praktyczna do 25 strz./min.

Bibliografia

1. Karabiny karabinki i pistolety maszynowe Encyklopedia długiej broni wojskowej XX wieku – Żuk Aleksandr B.
2. Witold Głębowicz, Roman Matuszewski, Tomasz Nowakowski: Indywidualna broń strzelecka II wojny światowej, Warszawa 2010
3. http://www.dws-xip.pl/encyklopedia/strzkbk44-ru/