Lignose Einhand – niemiecki, kompaktowy pistolet samopowtarzalny. Wyposażony w opatentowany przez Witolda Chylewskiego mechanizm, który umożliwiał przeładowanie jedną ręką.

Na początku XX wieku pistolety samopowtarzalne zyskiwały na popularności. Wśród nowych konstrukcji pojawiły się również kompaktowe modele kalibru 6,35 mm, przeznaczone do samoobrony. Ich główną zaletą w porównaniu z rewolwerami były niewielkie wymiary, jednak miały także swoje wady. Aby oddać szybki strzał, broń musiała być noszona załadowana, co wiązało się z ryzykiem. Z kolei przenoszenie jej w stanie rozładowanym wymagało wcześniejszego przeładowania, co zazwyczaj wymagało użycia obu rąk – a to w sytuacji nagłego ataku mogło okazać się problematyczne.

W 1920 roku patent na to urządzenie (Polski patent nr 306 zgłoszony 2 czerwca 1919 r.) nabył Theodore Bergmann, którego biuro konstrukcyjne opracowało kieszonkowy pistolet wyposażony w mechanizm Chylewskiego. Wkrótce po rozpoczęciu produkcji fabryka Bergmanna została przejęta przez firmę Aktiengesellschaft Lignose, która kontynuowała wytwarzanie broni i sprzedawała ją pod własną marką jako Lignose. Pistolet był dostępny w dwóch wersjach: Lignose Einhand 2A i Lignose Einhand 3A, różniących się długością chwytu oraz pojemnością magazynka.

Lignose Einhand 3A był samopowtarzalnym pistoletem działającym na zasadzie odrzutu zamka swobodnego. Posiadał mechanizm spustowy bez samonapinania oraz iglicowy mechanizm uderzeniowy. Wyposażony był w manualny bezpiecznik. Dzięki zastosowaniu urządzenia Chylewskiego możliwe było przeładowanie broni jedną ręką. Einhand 3A był zasilany z wymiennego, jednorzędowego magazynka pudełkowego mieszczącego 9 nabojów, umieszczonego w chwycie broni. Zatrzask magazynka znajdował się u dołu chwytu. Lufa była gwintowana, posiadała 6 bruzd prawoskrętnych.

Drukuj

Udostępnij:

Powiązane wpisy:

PM Makarow PSS „Wuł” VIS 100