122 mm wyrzutnia rakietowa WR-40 „LANGUSTA”
Typ i przeznaczenie uzbrojenia
Wieloprowadnicowa artyleryjska wyrzutnia niekierowanych pocisków rakietowych. Przeznaczone do niszczenia środków ogniowych i bojowych, fortyfikacji polowych, umocnień i budowli umocnionych oraz obezwładniania i rażenia siły żywej w rejonach ześrodkowania wojsk nieprzyjaciela.
Historia konstrukcji
Polska 122 mm polowa wyrzutnia rakietowa WR-40 Langusta została opracowana przez Hutę Stalowa Wola S.A., a pierwsze wozy wprowadzono do Wojska Polskiego w 2008 roku.
Uruchomiony w 1998 roku program modernizacji wyrzutni rakietowej BM-21 o przyjętym kryptonimie „Langusta”. Program zakładał wymianę podwozia oraz opracowanie Zautomatyzowanego Systemu Dowodzenia i Kierowania Ogniem WR-40 i zastosowania nowego typu amunicji rakietowej, przy zachowaniu „starej”, lecz gruntownie zmodernizowanej części artyleryjskiej, pochodzącej z wyrzutni BM-21 „Grad”. W trakcie trwania prac powstały prototypy z wykorzystaniem kołowych podwozi Star-1466 i na podwoziu kołowym Jelcza P662D.350-M27, które były wyposażone w sześcioosobową, czterodrzwiową opancerzoną kabinę załogi 144WPP (ochrona balistyczna na poziomie 1 według normy STANAG 4569). Opracowano również nowoczesną, elektroniczną opalarkę pocisków rakietowym z modułem diagnostycznym.
Podstawową amunicją do zmodernizowanych wyrzutni mają być docelowo opracowane w kraju pociski rakietowe o zwiększonej donośności z rodziny Fenix, która bała bardzo zaawansowana jeżeli chodzi o kaliber 122 mm.
Do chwili obecnej zostało wyprodukowanych (zgodnie z przyjętymi zamówieniami), łącznie 75 egzemplarze WR-40 Langusta, które zastąpiły starsze wyrzutnie BM-21, jako dawcę części artyleryjskiej.
Ogólna charakterystyka broni
Przeznaczenie; wyrzutnia służy do zwalczania siły żywej i niszczenia sprzętu technicznego przeciwnika nieopancerzonego lub lekko opancerzonego.
Zasada działania: broń rakietowa w układzie wyrzutni rakietowych – wieloprowadnicowych
Zasilanie; 40-prowadnicowy pakiet wyrzutni rurowej.
Naprowadzanie w płaszczyźnie pionowej i poziomej: elektryczne i ręczne
Typ podwozia; podwozie kołowe Jelcz P662D.35 G-27 6×6 z kabiną załogową 144WPP, układ z centralnym pompowaniem kół, rozmiar opon 14.00 R20 z zainstalowaną wkładką umożliwiającą krótkotrwały przejazd z rozszczelnioną oponą, osie są zawieszone na resorach półeliptycznych, w tym tylnego tamtemu, który został zawieszony wahliwie na dwóch resorach półeliptycznych, odwróconych i złączonych z ramą drążkami reakcyjnymi.
Układ napędowy; Iveco Aifo Cursor 8, Euro 3, wysokoprężny, czterotaktowy, 6-cylindrowy, rzędowy, pionowy z turbodoładowaniem i chłodzeniem powietrza doładowującego.
Układ przeniesienia mocy; 12-biegowa zautomatyzowana przekładnia firmy ZF
Zastosowany celownik; zależny, mechaniczny D726-45 z kątomierzem działowym PG-1M i kolimator K-1.
Wyposażenie specjalne; urządzenie Systemu Kierowania Ogniem – komputer balistyczny typu DD9620T, radiostacja typu UKF RRC-9311 AP, system łączności wewnętrznej typu Fonet, system nawigacji inercyjnej typu Talin-5000, odpalarka stacjonarna i wynośna, urządzenie filtrowentylacyjne, wyciągarkal elektroniczny programator zapalników WITU EP-100.
Zastosowana amunicja
Typ amunicji; pociski rakietowe, stabilizowane podczas loty obrotowo.
Rodzaje zastosowanej amunicji; odłamkowo-burzący typu M-21 OF, odłamkowo-burzący M-21FHE, kasetowy M-21FK
Masa pocisków rakietowych; typ M-21OF – 66,0 kg, M-21FHE – 60,1 kg, M-21FK – 63,4 kg
Długość pocisku rakietowego; 2870 mm
Prędkość maksymalna pocisku na aktywnym w torze lotu; 69 m/s.
Masa zastosowanego ładunku kruszącego; 6,4 kg.
Liczba zastosowanych granatów GKO; 42 sztuki.
Zapas przewożonej amunicji; 40 sztuk przewożonych w prowadnicach.
REKON 2019 – Centrum Szkolenia Wojsk Inżynieryjnych i Chemicznych im. gen. Jakuba Jasińskiego
Podstawowe dane taktyczno-techniczne
Kraj – Polska
Producent – Huta Stalowa Wola S.A.
Kaliber prowadnicy – 122,4 mm
Długość przewodu prowadnicy – 3000 mm
Liczba bruzd – jedna, o stałym skoku
Wymiary konstrukcji: (długość x szerokość x wysokość)
w położeniu bojowym – 8580 mm x 3130 mm x 4510 mm
w położeniu marszowym – 8580 mm x 2540 mm x 2750 mm
Prześwit konstrukcji – 410 mm
Masa bojowa – 17 100 kg
Kąt ostrzału w płaszczyźnie – poziomej od 70 stopni w prawo od osi pojazdu i 102 stopni w lewo od osi pojazdu, pionowej od 0 stopni do +55 stopni
Sektor ograniczonego ostrzału w płaszczyźnie poziomej: od 0 stopnia do 40 stopni
Najmniejszy kąt ostrzału w płaszczyźnie pionowej w sektorze ograniczonego ognia ostrzału – +11 stopni
Prędkość początkowa wystrzelonego pocisku rakietowego – w zależności od typu 42-52 m/s
Maksymalna donośność pocisków rakietowych – M-21OF-20 400 metrów, M-21FHE-40 000 metrów, M-21FK-32 000 metrów
Szybkostrzelność praktyczna – 40 strzałów w ciągu 20 sekund
Obsługa – czterech żołnierzy
Moc silnika – 259 kW (352 KM)
Pojemność zbiorników paliwa – 350 dm3
Prędkość maksymalna – 85 km/h
Zasięg jazdy po drodze utwardzonej – 650 km
Zdolność pokonywania terenu;
brody o głębokości – 1,2 metra
wzniesienia o nachyleniu – 30 stopni
wzniesienia o pochyleniu – 19 stopni
Autor: Dawid Kalka
23. Śląski Pułk Artylerii
Bibliografia
- Najnowsze uzbrojenie Wojska Polskiego Siły lądowe, Wydawnictwo Bellona 2018
-
Artyleria polowa Wojska Polskiego 1943-2018, Autor: Szostek Leszek
29 listopada 2020
Ostatnia aktualizacja 2 lata