Torpeda 53-65 – radziecka torpeda ciężka przeznaczona do zwalczania jednostek nawodnych wyposażona w układ samonaprowadzania na cel jego śladem torowym. Z uwagi na zastosowany utleniacz w postaci stężonego 85–98% nadtlenku wodoru (j. ang. high-test peroxide – HTP), jedna z najniebezpieczniejszych w przechowywaniu i użyciu torped na świecie. Po wywołanej przez HTP katastrofie brytyjskiego HMS „Sidon” (P259) w 1955 roku, torpedy z HTP zaprzestano użytkować w państwach NATO.

Używane są w Rosji, stały się przyczyną katastrofy „Kurska” (wybuchła 65-76, torpeda zbliżona do 53-65).

W torpedy 53-65 uzbrojony jest między innymi okręt podwodny ORP „Orzeł” projektu 877E – polski okręt używa torped w wersji 53-65KE (eksportowa), w której niebezpieczny, wysokostężony nadtlenek wodoru został zastąpiony mniej niebezpiecznym tlenem. Polska kupiła ich 21.

Do zwalczania celów nawodnych kupiono 53-65KE, a do walki z okrętami podwodnymi TEST-71ME.
Ponieważ nie były to takie zwyczajne torpedy, jak te do tej pory używane we flocie, Dywizjon Okrętów Podwodnych, Komenda Portu Wojennego Gdynia oraz 1. Składnica Techniki Morskiej musiały odpowiednio przygotować się na ich przyjęcie. Najpierw sekrety ich budowy, zasady przechowywania i procedury przygotowania do podania na okręt poznawały obsady służb technicznych na lądzie. Torpeda 53-65KE wymagała zakupu dodatkowych elementów wyposażenia do bezpiecznej obsługi jej napędu tlenowego (tzw. tlenowni, która została zlokalizowana na terenie portu). Z kolei na TEST-71ME absolutną nowością był system telekierowania z użyciem kabla nawiniętego na bęben znajdujący za śrubami napędowymi pocisku. Dopiero po zgłębieniu tajników na lądzie do szkolenia mogła przystąpić załoga okrętu. Wyjścia w morze, treningi na sucho i ostatecznie testowe odpalenie obu typów torped zakończyło pierwszy etap szkolenia. Stało się to jednak dopiero rok po podniesieniu na Orle biało-czerwonej bandery.

Źródło: zbiam.pl

Drukuj

Udostępnij:

Powiązane wpisy:

Torpeda Mark 46 Torpeda parogazowa 53-38 Torpeda RAT-52