Wóz ewakuacji medycznej

W lutym 2006 roku w WZM S.A., we współpracy z AMZ Kutno Sp. Z.o.o., rozpoczęto opracowywanie pojazdu ewakuacji medycznej Rosomak-WEM. Prace zostały przyśpieszone w związku z potrzebami operacyjnymi polskich kontyngentów wojskowych na terenie Iraku oraz Afganistanu, i oczywiście z faktem, że przebudowane do wersji opancerzonego ambulansu wozy Ryś-MED, w ocenie użytkownika, nie sprawdziły się w trudnych warunkach. Analizy wykazały, że w standardowym kadłubie Rosomaka nie ma jednak odpowiedniego zapewnienia wymogów dla warunków pracy wojskowych ratowników medycznych. W trakcie opracowywania prototypu Rosomak-WEM, wykorzystano zmodyfikowane wymagania taktyczno-techniczne dla Ryś-MED z maja 2004 roku. W sierpniu 2006 roku zaprezentowano demonstrator wozu ewakuacji medycznej Rosomak-WEM PM-1. Ze stropu środkowej i tylnej części kadłuba zdjęto część płyt środkowych, nie będących elementami siłowymi konstrukcji transportera i w tym miejscu zabudowano nadbudówkę węższą od kadłuba wozu, a na stropie zamontowano dodatkowy pojemnik na wyposażenie obserwacyjne i oświetleniowe. W czerwcu 2007 roku zatwierdzono plan przebudowy 33 kolejnych pojazdów bazowych na wersję WEM, jednocześnie powstał drugi, ulepszony demonstrator PM-1, tzw. WEM „skręcany”, w którym zdemontowano także centralną płytę stropową kadłuba, dzięki czemu nadbudowa miała szerokość kadłuba. Pojazd przeszedł pozytywne próby zatwierdzone orzeczeniem wydanym w grudniu tego roku. Sześć WEM, zamówionych w grudniu 2007 roku, które odebrano w roku następnym. W 2008 roku opracowano ostateczną odmianę Rosomak-WEM PM-2 ze zdjętymi wszystkimi płytami stropowymi kadłuba i docelowym wariantem nadbudowy. Masa maksymalna pojazdu wynosiła 22 000 kg. We wrześniu 2018 roku zamówiono 27 sztuk tych pojazdów, które zostały odebrane w latach 2009-2011, poza tym również wersja PM-1 zostały przebudowane do docelowego wariantu. {Pierwsze wozy ewakuacji medycznej, które w 2009 roku znajdowały się w PKW, w Afganistanie otrzymały panele dodatkowego opancerzenia kadłuba z Rafaela oraz płyty ze stali pancernej Armstal z polskiej Huty Stali Jakościowych S.A., a w następnym 2010 roku siatkowe ekrany przeciwkumulacyjne Qinetinq RPGNet.

Rosomak-WEM jest przeznaczony do ewakuacji rannych, do punktów opatrunkowych i udzielenia pierwszej pomocy medycznej. Pojazd posiada odmienną konstrukcję przedziału roboczego. Jest on wyższy od pojazdu bazowego i powstał poprzez zdjęcie z wyprodukowanych już wozów bazowych stropowych płyt środkowej i tylnej części kadłuba oraz zabudowaniem w tej miejscu odpowiedniej nadbudówki z powiększonymi tylnymi drzwiami. Poziom opancerzenia nowych elementów kadłuba jest analogiczny w stosunku do wersji bazowej (część wozów została dodatkowo dopancerzona). Nadbudówki zostały osłonięte polskimi panelami pancernymi. Załogę Rosomaka-WEM stanowią: dowódca-ratownik, kierowca i dwóch sanitariuszy. Do przedziału ewakuacyjnego można zabrać maksymalnie trzech rannych żołnierzy, siedzących bokiem do kierunku jazdy. Na stropie nadbudówki został umieszczony pojemnik z wysuwanym masztem teleskopowym, podnoszonym hydraulicznie, z systemem obserwacyjnym WB Electronics POZOR z kamerą dzienną Sony, kamerą termowizyjną FLIR Systems i ośmioma reflektorami fluorescencyjnymi. Rosomak-WEM ma system łączności wewnętrznej Fonet z radiostacjami indywidualnymi PNR-500, radiostację RRC 9500 i terminal dowódcy DD9620T. Standardowym wyposażeniem tej wersji jest także układ nawigacyjny TALIN 3000 z odbiornikiem systemu satelitarnego GPS HGPST-T.

Wyposażenie przedziału medycznego składa się z wysuwanych hydraulicznie noszy, ławki dla czterech rannych siedzących, noszy podbierakowych i drążkowych, instalacji tlenowej z gniazdami tlenowymi typu panelowego z punktami poboru typu AGA szybkozłączami i maskami tlenowymi, ogrzewaczy płynów infuzyjnych, defibrylatora, plecaków medycznych z wyposażeniem, torby reanimacyjnej, uchwytów do mocowania kroplówek, gniazda elektrycznego do podłączenia sprzętu medycznego, szyny unieruchamiającej, desek ortopedycznych o kołnierz7y ortopedycznych.