Plecakowy miotacz ognia ROKS-3

Historia konstrukcji

Plecakowe miotacze ognia stosowano powszechnie na polu walki zarówno w okresie I jak i II wojny światowej. Broń tego typu, przeznaczona do walki na bliskich odległościach, była wykorzystywana m.in. do: rażenia strumieniem palącej się mieszanki zapalającej załóg schronów bojowych, żołnierzy w okopach, pojazdów opancerzonych, a także do podpalania zabudowań. W 1940 r. w Związku Radzieckim skonstruowano nowy typ lekkiego, plecakowego miotacza ognia, oznaczony symbolem ROKS-1. Mieszanka zapalająca była z niego wyrzucana pod ciśnieniem sprężonego powietrza i zapalała się od nasączonych nią pakuł, które z kolei były zapalane przez specjalny nabój. Testy wykazały konieczność udoskonalenia systemu zapłonu oraz zwiększenia zasięgu rażenia omawianej broni. Doprowadziło to do powstania miotaczy ognia ROKS-2 i ROKS-3. Ostatni model stał się w okresie II wojny światowej standardowym typem plecakowego miotacza ognia Armii Czerwonej.

ROKS-3 składał się z następujących zasadniczych części:

• prądownicy (przeznaczonej do oddawania strzałów ogniowych, w kształcie karabinka, co wpływało dodatnio na celność, o długości 940 mm i masie 4 kg).

Miotacz ognia ROKS-3 działał w następujący sposób: powietrze sprężone w butli do 150 atm. przechodziło do zaworu redukcyjnego, gdzie ciśnienie spadało do 15-17 atm., pod tym ciśnieniem przedostawało się ono poprzez zawór zwrotny do zbiornika z mieszanką zapalającą, którą następnie wypychało poprzez rurę wypustową i wąż gumowy do komory zaworowej w karabinku. Po naciśnięciu języka spustowego zawór otwierał się i mieszanka zapalająca wydostawała się lufą na zewnątrz, równocześnie iglica uderzała w spłonkę naboju zapalającego, którego płomień odbity od daszka zapalarki zapalał strumień mieszanki. Z miotacza można było oddać 6-8 strzałów krótkich lub jeden długi, trwający 3-4 sekundy.

Mieszanka zapalająca niezagęszczona, używana w miotaczu ROKS-3, składała się w 50% z ropy naftowej, 25% nafty i 25% benzyny. Bardzo często stosowano jednak mieszankę zapalającą zagęszczoną, sporządzoną poprzez dodanie do ciekłych materiałów palnych proszku o symbolu OP-2 (była to sól glinowa kwasów naftalenowych).

Dane taktyczno-techniczne miotacza ognia ROKS-3