Pistolet maszynowy Błyskawica

9 mm Pistolet maszynowy Błyskawica

Historia konstrukcji

W Polsce warunkach konspiracji produkowano różne rodzaje broni jednym z typów były pistolety maszynowe. W drugiej połowie 1942 roku inżynierowie Wacław Zawrotny i Seweryn Wielanier wzorując się na niemieckim pistolecie maszynowym MP 40 i brytyjskim pistolecie maszynowym Sten Mk. II zaprojektowali pistolet maszynowy, możliwy do fabrykowania w warunkach konspiracyjnych, dlatego też poszczególne części były łączone ze pomocą gwintów hydraulicznych i wkrętów. Dokumentacja techniczna została wykonana w okresie styczeń kwiecień 1943 roku a prototyp został wykonany w sierpniu lub wrześniu 1943 roku.. Próbne strzelania były przeprowadzone w lasach w okolicy Zielonki. Odbyła się również dość niecodzienna prezentacja walorów broni w Warszawie. W konspiracyjnym lokalu na ulicy Niecałej konstrukcja została zaprezentowana dowódcy Kedywu płk. Augustowi Emilowi Fildorfowi ps. Nil., który wyraził żal ze nie można przestrzelać pistoletu. Jeden z podkomendnych zaproponował, by broń przestrzelać na placu Teatralnym. Wczesnym popołudniem na trawniku pomimo wielu przechodniów oddano próbną serię.

Żołnierz Armii Krajowej uzbrojony w Błyskawicę podczas Powstania Warszawskiego

Dokumentacja techniczna została wykonana w okresie od stycznia do kwietnia 1943 r. Prototyp był gotowy w sierpniu lub wrześniu 1943 r. Próby prototypu odbyły się w pobliżu Zielonki. Następnie prototyp zaprezentowano komendantowi Kedywu AK płk. Augustowi Emilowi Fieldorfowi. Po skierowaniu pistoletu maszynowego Zawrotnego i Wielaniera do produkcji seryjnej, do końca listopada opracowano pełną dokumentację techniczną. W listopadzie pistolet maszynowy otrzymał nazwę Błyskawica. Pochodziła ona od trzech błyskawic wyciętych na stopce kolby (miały one podobny kształt jak znak firmy Elektrit).

Błyskawice były montowane i przystrzeliwane w produkującym siatki ogrodzeniowe warsztacie Franciszka Makowieckiego, przy placu Grzybwskim 3/5 na tyłach kościoła w piwnicy. Pierwsza partia prototypowa liczyła pięć egzemplarzy. Po testach Kedyw zamówił następne 100 sztuk, a później jeszcze dalsze 300 sztuk. Do lipca 1944 r. wykonano 600 egzemplarzy, a w momencie wybuchu powstania warszawskiego były gotowe części następnych stu egzemplarzy. Po wybuchu powstania warszawskiego pistolety montowano w piwnicy na rogu ulic Sienkiewicza i Boduena, gdzie wykonano około 40 egzemplarzy. Łącznie wykonano ok. 700 sztuk tego pistoletu maszynowego.

Muzeum Wojska Polskiego

Opis konstrukcji

Podstawowe dane taktyczno-techniczne

  • Organizacja: Polskie Państwo Podziemne
  • Rodzaj broni: pistolet maszynowy
  • Prototypy: 1943
  • Produkcja: 1943–1944
  • Wyprodukowano: od ok. 700 do 1500 egz. (różne dane, jednak tej pierwszej liczbie wyprodukowanych egzemplarzy bardziej prawdopodobne)
  • Kaliber: 9 mm
  • Zastosowany nabój: 9 × 19 mm Parabellum
  • Magazynek: pudełkowy, 32 naboje
  • Wymiary konstrukcji:
  • Masa broni: 3,22 kg bez założonego magazynka
  • Szybkostrzelność teoretyczna: 550–650 strz./min.
  • Zasięg skuteczny: do 150–200 metrów, praktyczna 100-150 metrów

Bibliografia

  1. Karabiny karabinki i pistolety maszynowe Encyklopedia długiej broni wojskowej XX wieku – Żuk Aleksandr B.
  2. Witold Głębowicz, Roman Matuszewski, Tomasz Nowakowski: Indywidualna broń strzelecka II wojny światowej, Warszawa 2010
  3. Muzeum Wojska Polskiego
  4. https://pl.wikipedia.org/wiki/Pistolet_maszynowy_B%C5%82yskawica