Okręty podwodne projektu 641B – typ radzieckich okrętów podwodnych o napędzie diesel-elektrycznym, budowanych od 1971 do 1983 roku. Na zachodzie typ znany pod kryptonimem typu Tango nadanym przez NATO. Wybudowano 18 jednostek tego typu. Miały one być następcą okrętów podwodnych projektu 641 (w kodzie NATO Foxtrot).
Pierwszą jednostkę zbudowano w Gorki w 1972 roku, następnie wprowadzano do służby po dwie rocznie. Okręty budowano w dwóch wersjach różniących się nieznacznie od siebie. Późniejsza była nieco dłuższa ze względu na konieczność montowania systemu kontroli ognia wystrzeliwanych z wyrzutni torped przeciwpodwodnych pocisków rakietowych SS-N-15, będących odpowiednikiem amerykańskiego systemu SUBROC. Zamontowany na jednostkach hydrolokator dziobowy był tego samego typu co na wcześniejszych okrętach podwodnych projektu 641. Budowa okrętów projektu 641B została przerwana na osiemnastej jednostce. Sześć z nich znajdowało się jeszcze w służbie w 1999 roku.
Obecnie trzy okręty można zobaczyć w: Hamburgu (B-515), Moskwie (B-396) i Togliatti (B-307).
| Kraj budowy | ZSRR |
|---|---|
| Użytkownicy | MW ZSRR/MW Rosji |
| Stocznia | Gorki |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | na powierzchni : 3100 t w zanurzeniu 3800 t |
| Długość | 91 m |
| Szerokość | 7,2 m |
| Prędkość | nawodna 13 węzłów podwodna 16 węzłów |
| Załoga | 62 (12 oficerów) |
| Uzbrojenie | 6 x 533 mm |
Eksponat muzealny w Togliatti, fot. Vitaly Kuzmin
