Do 1926 roku na wyposażeniu wojska znajdowały się francuskie moździerze JD wz.16 oraz niemieckie wz.16. (17kB)Na przełomie lat 1925/1926 otrzymano 600 francuskich moździerzy wz.18 wraz z amunicją, co było rezultatem zawartej umowy w 1923 r. z firmą Stockes Gun CO. W te moździerze zaczęto stopniowo wyposażać pułki piechoty.
Obsługa działonu moździerzy składa się z:
-działonowego,
Ponadto dowódca kompanii karabinów maszynowych przydziela, zależnie od potrzeb, obsługę punktu amunicyjnego, z obsługi zapasowej kompanii karabinów maszynowych.
Zasady użycia:
Moździerze są przeznaczone głównie do następujących zadań:
Muzeum Wojska Polskiego, Warszawa
W wyjątkowych wypadkach:
Sposób wykonania zadań zależy przede wszystkim od rodzaju celu oraz ilości rozporządzalnej amunicji.
Należy dążyć do zaskoczenia ogniowego, unikając w miarę możności wstrzeliwania się i zasypując nieprzyjaciela krótkimi a gwałtownymi nawałami ogniowymi. Przygotowaniem do skutecznego zaskoczenia jest dobre i w porę przeprowadzane rozpoznanie celów i właściwa ocena odległości. Przy wykonywaniu ognia należy przestrzegać pasów bezpieczeństwa dla własnych oddziałów. Dowódca pułku może, zwłaszcza w działaniach zaczepnych, nakazać skupienie plutonów broni towarzyszącej z innych batalionów temu, na którego przedpolu będzie duża ilość gniazd karabinów maszynowych (zwłaszcza umocnionych w terenie) lub gdy trzeba będzie zrobić wyrwę w przeszkodach z drutu kolczastego.
Skład plutonu broni towarzyszącej:
Prócz tego dowódca kompanii karabinów maszynowych żąda od odwodowych oddziałów strzeleckich (gdy położenie bojowe tego wymaga) pomocy w przenoszeniu amunicji. Ponadto dowódca kompanii karabinów maszynowych przydziela, zależnie od potrzeb, obsługę punktu amunicyjnego, z obsługi zapasowej kompanii karabinów maszynowych.
Zasięg wystrzeliwanych granatów:
I – 970/420
Dowódca plutonu broni towarzyszącej nawiązuje i utrzymuje łączność z:
Ze względu na niewielkie zwykle odległości między działonami moździerzy w walce dowódca plutonu ma możność ściągnięcia działonowych do siebie i zaznajomienia ich z zadaniem. Po umówieniu znaków i sygnałów dźwiękowych oraz głosowych może bezpośrednio dowodzić i kierować ogniem plutonu.
Łączność z dowódcami oddziałów strzeleckich, które pluton wspiera, nawiązuje się przed samą walką przez bezpośrednie obopólne zapoznanie się z zdaniami i sposobami wsparcia. W tych wypadkach dowódca plutonu broni towarzyszącej utrzymuje w czasie walki łączność przez osobistą obserwację wspieranej jednostki. Obserwuje sam i przez swojego obserwatora przedpole wspieranej jednostki, aby jak najszybciej reagować na widoczne potrzeby i na żądania wsparcia ogniowego wyrażone przez pociski wskaźnikowe z innych broni (np. granatników).
Często w natarciu zapewnienie ciągłości wsparcia ogniowego zależeć będzie od posiadania linii telefonicznej, której przydział powinien zapewnić dowódca batalionu (zazwyczaj na wniosek dowódcy kompanii karabinów maszynowych).
Działon moździerzy występuje w boju w ramach plutonu broni towarzyszącej lub samodzielnie. Działon moździerzy w ramach plutonu wykonuje zadania według rozkazu dowódcy plutonu, zwalczając wskazane cele swym ogniem oddzielnie lub wspólnie z drugim działonem.
Działon moździerzy z plutonu wydziela się:
Muzeum Armii Poznań, Poznań
Dane techniczno – taktyczne:
Kaliber: 81 mm
Masa broni: 60 kg
Masa lufy: 20 kg
Masa dwójnogu: 18 kg
Masa płyty oporowej: 22 kg
Długość lufy: 1260 mm
Donośność maksymalna: 3000 m
Prędkość początkowa pocisku wz.30: 70-210 m/s
Szybkostrzelność: praktyczna do 20 strz./min
granat zwykły wz.30: 3,4 kg
granat ciężki wz.31: 6,5 kg
granat zadymiający
granat ćwiczebny wielokrotny wz.AR27
Jednostka ognia (JO) do moździerza – 25 granatów. Należność na pluton (na 2 moździerze łącznie, przy sprzęcie) – 2JO = 100 granatów, w tym: granat dużej pojemności – 19, granat małej pojemności – 79, granat wskaźnikowy – 2.
