Samochód terenowy M38A1

Lata 50.-te Półwysep Koreański

Lata produkcji: 1952-1957

Historia konstrukcji

W1950 roku na wyposażenie ówczesnej armii amerykańskiej wprowadzono samochód osobowo-terenowy Willys M38, który wprost wywodził się w konstrukcji drugowojennego samochodu Willys MB. Nie spełnił on jednak pokładanych w nim oczekiwań, ponieważ silnik Go Devil o mocy 60 KM nie sprawdził się przy zwiększonej masie pojazdu i większych kołach. Dlatego firma Willys-Overland opracowała całkowicie nowy samochód osobowo-terenowy o oznaczeniu fabrycznym Willys MD, który został wyposażony w mocniejszy silnik Hurricane (znany jednak pod nazwą F-head), o mocy 72 KM. Samochód po przeprowadzeniu prób został zaakceptowany przez armię amerykańską i wprowadzony do produkcji seryjnej pod oznaczeniem M38A1. Był on produkowany w różnych wariantach w latach 1952-1957. Jego odpowiednikiem, znajdującym się na rynku cywilnym był samochód terenowy Willys CJ5. Samochód ten też był produkowany na licencji w Kanadzie pod oznaczeniem M38A1CDN oraz w Holandii pod oznaczeniem Nekaf.

Kryzys wywołany budową Muru Berlińskiego w 1961 roku

Zachowując w większości ogólny układ konstrukcyjny swojego poprzednika, M38A1 miał zwiększony rozstaw osi i nowe, powiększone nadwozie o bardziej zaokrąglonych liniach i błotnikach przednich, wtopionych w ściany boczne. Willys M38A1 służył w armii amerykańskiej w czasie trwania pod koniec wojny w Korei (1953 rok) oraz na terenie Indochin w latach 60.-tych oraz na początku lat 70.-tych XX wieku.

Specjalną wersją uzbrojoną był M38A1C, przenoszący działo bezodrzutowe 106 mm M40A1, zamontowane obrotowo z tyłu na podstawie M79. Mogło być też demontowane i stawiane na ziemi. Szyba przednia była podzielona na dwie części, między którymi spoczywała lufa działa w pozycji marszowej. W tej wersji z tyłu nadwozia mógł być mocowany dodatkowy kosz z siatki, a koło zapasowe było przenoszone pionowo na prawym przednim błotniku. Produkowano też lekki ambulans M170 dla 3 noszy lub 6 siedzących rannych. Model ten standardowo miał pełne boczne ściany i dach z brezentu, z okienkami. Dwie pary noszy były po prawej stronie, w dwóch poziomach, a trzecie były za siedzeniem kierowcy, wystając do tyłu. Rozstaw osi był zwiększony do 101 cali (2565 mm), a zbiornik paliwa do 20 galonów (75,7 litrów).

Oddział izraelski, lata 60-te

Samochód był produkowany także na licencji w Kanadzie jako M38A1CDN. W armii amerykańskiej następcą był M151 MUTT.

Ten egzemplarz został wyprodukowany we wrześniu 1952 roku i jest wczesną wersją tego modelu. Można to poznać po bardzo charakterystycznym łączeniu na błotnikach, sposobie mocowania na przodzie „grilla”, pokrywy akumulatorów oraz krótkim zderzaku. Pojazd trafił do Polski z terenu Hiszpanii. Jego wcześniejsza historia nie jest dokładnie znana.