175 mm Samobieżna armata polowa M107 Self-Propelled Gun
Wietnam Południowy 1971 rok
Historia konstrukcji
W 1961 roku w amerykańskiej wytwórni Pacific Car and Foundry Company opracowano 175 mm armatę samobieżną M107. Rozpoczęto produkcję w 1962 roku. Działo zamontowane jest na uniwersalnym podwoziu gąsienicowym T249. Uzbrojenie stanowi armata M113 kal. 175 mm z lufą o długości 9,15 m. Posiada ona zamek tłokowy, oporopowrotnik hydropneumatyczny. Działo jest wyposażone w hydrauliczny układ zmechanizowanego zasilania. Mechanizm naprowadzania jest ręczny i hydrauliczny. Działo M107 jest wyposażone w lemiesz opuszczany hydraulicznie, który służy do okopywania działa i zwiększa jego stateczność podczas prowadzenia ognia. Do strzelania stosuje się naboje rozdzielnego ładowania z ładunkiem zmiennym i pociski odłamkowo-burzące o masie 66,78 kg.
W pierwszej połowie lat 70. XX wieku rozpoczęto produkcję zmodernizowanego wariantu armaty z lufą samowzmocnioną o większej trwałości oraz udoskonalonym układem zasilania. Armata samobieżna M107 kal. 175 mm była produkowana oprócz zakładów Pacific Car and Foundry Company także w zakładach FMC Corporation i Bowen-McLaughlin-York. Ogółem wyprodukowano około 1200 dział tego typu.
Działo samobieżne M107 kal. 175 mm zaczęto wprowadzać do armii Stanów Zjednoczonych od 1962 roku, a w styczniu 1963 roku sformowano pierwszy dywizjon tych dział. Oprócz Stanów Zjednoczonych znajdowały się jeszcze na uzbrojeniu armii Wielkiej Brytanii, Niemiec, Włoch, Grecji i Izraela. Pod koniec lat 80. XX wieku działo samobieżne M107 zaczęto zastępować haubicą samobieżną M110 SPH kal. 203,2 mm.
Ten odpowiednik używanego do niedawna w Polsce działa 2S7 Pion o jeszcze większym kalibrze znalazł się w posiadaniu warszawskiego Muzeum Wojska Polskiego w latach dziewięćdziesiątych. Obecnie eksponat w Muzeum Polskiej Techniki Wojskowej.
Podstawowe dane taktyczno-techniczne
Państwo: Stany Zjednoczone
Producent: Pacific Car & Foundry Company
Typ pojazdu: samobieżna armata polowa
Trakcja: gąsienicowa
Załoga: pięciu żołnierzy
Prototypy konstrukcji: 1961
Produkcja seryjna: 1961-1972
Egzemplarze: ok. 1200
Silnik: silnik wysokoprężny, 8-cylindrowy General Motors 8V71T o mocy 450 KM przy 2300 obr./min.
Transmisja: mechaniczna
Długość: 11,26 m (maksymalna), 5,72 m kadłub
Szerokość: 3,15 m
Wysokość: 3,68 m w położeniu marszowym
Prześwit: 0,47 m
Masa: 28 168 kg własna
Prędkość: 56 km/h (droga)
Zasięg: do 725 km
Pokonywanie przeszkód terenowych:
-
Brody (głęb.) 1,07 m
-
Rowy (szer.) 2,36 m
-
Ściany (wys.) 1,02 m
Uzbrojenie
1 armata M113 kal. 175 mm
Kąt ostrzału:
-
w płaszczyźnie pionowej: -2º do +65º
-
w płaszczyźnie poziomej: – 60º
Osiągi: prędkość początkowa pocisku przy ładunku miotającym;
-
przy ładunku pierwszym: 509 m/s
-
przy ładunku drugim: 702 m/s
-
przy ładunku trzecim: 912 m/s
maksymalna donośność pocisku: 32 700 m
szybkostrzelność: 2 strz./min
Autor – Dawid Kalka
Bibliografia
- Czołgi 100 lat Historii – Sekrety Historii, Richard Ogorkiewicz, Wydawnictwo RM, Warszawa 2016
- Pojazdy Pancerne od “Little Willie” do Leoparda 2A6, Wydawnictwo AKA, Głuchołazy 2012
- Ilustrowana Encyklopedia Czołgów Całego Świata, George Forty, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 2006
