Hibneryt – polski samobieżny zestaw przeciwlotniczy złożony z ciężarówki Star 266 oraz zamontowanej na nim podwójnie sprzężonej armaty przeciwlotniczej ZU-23-2.
Oryginalne pojazdy Hibneryt powstały w latach 80. XX wieku przez proste posadowienie armaty ZU-23-2 na oryginalnej podstawie na specjalnie przystosowanej skrzyni ciężarówki terenowej Star 266. Kierowca ani obsada armaty nie dysponowali jakąkolwiek ochroną.
Opracowano kilka modernizacji tego systemu. Pierwsza oznaczona jako Hibneryt-KG obejmowała zastosowanie zamiast zwykłej armaty ZU-23-2 jej polskiej modyfikacji ZUR-23-2KG Jodek, gdzie możliwości armaty powiększone są zastosowaniem rakiet Grom. Ponadto zmodernizowane pojazdy wyposażono w magazyn do przewożenia zapasu rakiet Grom i agregat do ładowania akumulatorów.
Druga modyfikacja powstała w roku 2007 w wyniku doświadczeń misyjnych i została zaprezentowana na targach MSPO. Modernizacja obejmowała montaż opancerzenia i została opracowana przez 3. Okręgowe Warsztaty Techniczne z Nowego Dworu Mazowieckiego. Autorem projektu był kpt. Piotr Lasek. Opancerzono całą kabinę, nadbudówkę dla obsady i burty, a działko otrzymało fabryczne tarcze pancerne grubości 6 mm. Opancerzenie ma zapewniać poziom ochrony I wg STANAG 4569, zabezpieczając przed zwykłymi pociskami karabinowymi. Prosta nadbudówka dla obsady jest otwarta od tyłu, wykonana z blach pancernych grubości 4 mm i ma odsuwane luki po bokach. Tak zmodernizowane pojazdy, na podwoziu Star 266M, oznaczono jako Hibneryt-P. Zlecono w 2006 roku opancerzenie 8 pojazdów.
Na podstawie pojazdu Hibneryt-P nazywanym też polskim “guntruckiem” opracowano w 3. OWT jego udoskonaloną wersję oznaczoną jako Hibneryt-3, zaprezentowaną w 2010 roku. Zapewnia ona jeszcze większy poziom ochrony załogi przed ostrzałem i wybuchami min, a także posiada większe kąty ostrzału armaty, przesuniętej bardziej do tyłu. Między innymi, stalową skrzynię z zewnętrznym opancerzeniem zamieniono na skrzynię wykonaną od razu ze stali pancernej, z pochylonymi dolnymi częściami burt i dnem ukształtowanym w formie V dla lepszej odporności na wybuchy. Zwiększono komfort i ochronę obsady działa, stosując zamkniętą nadbudówkę, wykonaną z grubszej blachy pancernej, zaopatrzoną w drzwi boczne po lewej stronie i okna pancerne oraz dwuskrzydłowe drzwi od tyłu, zapewniające po otwarciu dodatkową osłonę. Nadbudówka ma trzy składane fotele, system ogrzewania i wentylacji i przylega do kabiny kierowcy dzięki usunięciu zza kabiny koła zapasowego i umieszczenia go poziomo pod platformą. Dla oszczędności masy zrezygnowano z podstawy działka, montowanego bezpośrednio na skrzyni. Schowki w podłodze skrzyni mieszczą osiem skrzynek na amunicję i cztery zapasowe lufy. Ulepszeniu uległo także opancerzenie kabiny kierowcy oraz szereg podzespołów ciężarówki bazowej.
Analogicznej konstrukcji wozy bez uzbrojenia zostały zamówione w 2009 roku przez Szefostwo Wojsk Obrony Przeciwlotniczej Wojsk Lądowych dla przewożenia operatorów zestawów przeciwlotniczych Grom.
Na początku lat 20. XXI wieku część podwozi zestawów Hibneryt zmodernizowano do standardu Star 266M2.
Państwo | Polska |
---|---|
Typ pojazdu | samobieżne działko przeciwlotnicze |
Trakcja | kołowa 6×6 |
Załoga | 5 |
Dane techniczne | |
Długość | 7090 mm (Hibneryt-3) |
Szerokość | 2540 mm (Hibneryt-3) |
Wysokość | 2986 mm (Hibneryt-3) |
Masa | 11 370 kg bojowa (Hibneryt-3) |
Osiągi | |
Prędkość | 80 km/h |
Pokonywanie przeszkód | |
Brody (głęb.) | 1,2 m |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2×23 mm armata przeciwlotnicza ZU-23-2 | |
Użytkownicy | |
Polska |