Goliath

Mina samobieżna Leichter Ladungsträger Sd.Kfz.302, 303, Goliath

Rys historyczny i opis pojazdu

Zdobyte przez aliantów goliathy (Normandia, 1944)

Jednak nie do końca zadowalająca wojsko moc i zbyt duża masa stosowanych w minach silników elektrycznych sprawiła, że od wiosny 1943 roku do produkcji weszła także odmiana z silnikiem spalinowym. Ów model otrzymał znacznie leichte Sprengladungsträger Sd. Kfz. 303 (V Motor). Nowa wersja była teraz napędzana silnikiem benzynowym o mocy 12,5 KM przy 4500 obr./min., która przenosiła ładunek wybuchowy o masie 75 kg i została silniej opancerzona, pancerzem stalowym o grubości 10 mm, co chroniło kadłub przed ogniem zwykłej amunicji pistoletowej i karabinowej. Pojazd zachował zbliżoną miarę własną 365 kg przy niewielkim zwiększeniu wymiarów. Długość pojazdu wynosiła 1600 mm, szerokość 800 mm i wysokość 600 mm. Silnik benzynowy pozwalał na przejechanie do 12 km na drodze i do 8 km w terenie, choć faktycznie to zasięg pojazdu był ograniczony przez długość kabla, który miał 650 m długości. Produkcję wariantu Sd. Kfz. 303 kontynuowano do stycznia 1945 roku, łącznie tworząc 4929 egzemplarzy (według innych danych było to 5179 sztuk). Model Sd. Kfz. 303 dzieliła się na podwersje Sd. Kfz. 303A i nieco cięższy wariant Sd. Kfz. 303b. Ta druga wersja przenosiła aż 100 kg materiału wybuchowego i posiadała mas całkowitą 430 kg. Pierwsze użyte bojowo Goliathy zostały w 1942 roku, początkowo formując specjalnie pod tę broń pancerne kompanie saperskie znane jako Panzer-Pionier-Kompanie (Goliath). Następnie w 1944 roku, zgodnie z przyjętym etatem, miny samobieżne Goliath miały się znajdować na wyposażenie każdego nowo formowanego batalionu saperów szturmowych.

Mina podczas transportu (Powstanie Warszawskie, sierpień 1944)

Dane taktyczno-techniczne pojazdu Sd..Kfz. 303A

  • Masa całkowita – 365 kg

  • Masa stosowanego ładunku wybuchowego – 75 kg

  • Wymiary konstrukcji:

  • Długość konstrukcji – 1620 mm

  • Szerokość konstrukcji – 840 mm

  • Wysokość konstrukcji – 600 mm

  • Zastosowany napęd – silnik gaźnikowy Zündapp SZ7 o mocy 12,5 KM

  • Opancerzenie przedniej części kadłuba – 10 mm

  • Prędkość maksymalna konstrukcji – 10-11 km/h

  • Zasięg wozu – na drodze do 12 km, w terenie do 60 km

  • Pokonywanie przeszkód terenowych:

  • Wzniesienia pod kątem – do 60 stopni (niektóre dane mówią do 70 stopni)

  • Brody – o głębokości do 220 m

  • Rowy – o szerokości 850 mm

Wrocław

Eksponat muzealny: Ostatnim miejscem stosunkowo masowego użycia min samobieżnych Leichter Ladungsträger Sd.Kfz.302, 303, Goliath był Wrocław, zamieniony w twierdzę: Fenstung Breslau.

Łącznie niemieckie oddziały saperów według znanych danych, posiadały na swoim wyposażeniu 96 min samobieżnych tego typu, które były używane od lutego do maja 1945 roku.

Ten pojazd został odnaleziony na gruzowisku przy ulicy Purkyniego, w 1980 roku.

Sd. Kfz. 303a ze zbiorów Muzeum Wojska Polskiego

Rozbrojony „Goliat” pozostał w ruinach zajezdni tramwajowej na Muranowie. Przetrwał tam kilka ostatnich miesięcy niemieckiej okupacji Warszawy nie wzbudzając już niczyjego zainteresowania. Po wojnie podczas porządkowania terenu zajezdni został odnaleziony i przekazany do Muzeum Wojska Polskiego. Obecnie jest jednym z najciekawszych eksponatów na wystawie poświęconej Powstaniu Warszawskiemu w 1944 roku.

Bibliografia

  1. Norbert Bączyk, Uwaga! Goliat idzie! Użycie min samobieżnych Sd.Kfz.303 Goliat przeciwko Powstaniu Warszawskiemu. Część 1, Technika Wojskowa-Historia 2/2022, Magnum-X

  2. Muzeum Powstania Warszawskiego, Warszawa

  3. Muzeum Wojska Polskiego, Warszawa