DSzK

Diegtiariowa-Szpagina Krupnokalibiernyj (DSzK) Fot. George Shuklin

DSzK wz. 1938 (ros. Дегтярёв – Шпагин – Колесников – крупнокалиберный, ДШК) – wielkokalibrowy karabin maszynowy kalibru 12,7 x 108 mm produkcji radzieckiej wprowadzony do uzbrojenia w 1939r.

Broń została skonstruowana przez Wasilija Diegtariewa oraz Georgija Szpagina na podstawie radzieckiego wielkokalibrowego karabinu maszynowego DK (Diegtariewa Krupnokalibiernyj). Karabin DK skonstruowany przez Wasilija Diegtariewa zasilany był nabojem 12,7x108mm, zasilanie odbywało się z magazynka bębnowego o pojemności 30 naboi. Gniazdo magazynka umieszczono na górnej powierzchni komory zamkowej. DK charakteryzował się niewielką szybkostrzelnością praktyczną ze względu na zasilanie z magazynka, dlatego też karabin produkowano jedynie w niewielkich ilościach od 1933r do 1935r. Aby zwiększyć szybkostrzelność praktyczną Georgij Szpagin dostosował broń do zasilania taśmowego, zasilany taśmowo karabin został wprowadzony do uzbrojenia jako DSzK.

Konstrukcja DSzK

DSzK działa na zasadzie odprowadzania gazów prochowych przez boczny otwór w lufie, zastosowano układ gazowy z długim skokiem tłoka gazowego, trójpołożeniowym nastawnym regulatorem gazowym oraz rurą gazową umieszczoną pod lufą. Ryglowanie odbywa się za pomocą rygli rozchylnych umieszczonych po lewej oraz prawej stronie zamka, strzelanie następuje z zamka otwartego. Na zamku znajduje się wyciąg sprężynujący oraz dwuczęściowy wyrzutnik suwliwy. W przedniej cześci suwadła umieszczono zapadkę rolkową zapobiegającą odbiciu suwadła. Karabin posiada mechanizm spustowy umożliwiający strzelanie jedynie ogniem ciągłym oraz bijnikowy mechanizm uderzeniowy z suwadłem pełniącym rolę binika. Zastosowano również bezpiecznik nastawny blokujący zaczep spustowy. Karabin zasilany jest nabojem wielkokalibrowym 12,7x108mm. Zasilanie lewostronne odbywa się z segmentowej taśmy amunicyjnej o ogniwkach otwartych, taśma składa się z odcinków na 50 naboi. Karabin posiada donośnik bębnowy napędzany rękojeścią przeładowania umieszczoną po prawej stronie komory zamkowej. Przesunięcie taśmy o jedno ogniwko następuje podczas ruchu suwadła w tylne położenie, broń charakteryzuje się dosyłaniem pośrednim. Po lewej stronie komory zamkowej można przymocować stalową skrzynkę amunicyjną mieszczącą taśmę na 50 naboi. Karabin posiada poprzecznie żebrowaną lufę wymienną wkręcaną w komorę zamkową i przytrzymywaną trzpieniem, na końcu lufy umieszczono hamulec wylotowy. Na tylnej ściance komory zamkowej umieszczono dwa pionowe chwyty oraz umieszczony pomiędzy nimi spust. Do strzelań przeciwlotniczych broń można wyposażyć w kolbę dostawną. Przeznaczona do broni podstawa kołowa konstrukcji J. Kolesnikowa została wyposażona w tarczę pancerną. Podstawa kołowa może został przekształcona w podstawę trójnożną poprzez odłączenie tarczy pancernej oraz osi z kołami. Przyrządy celownicze składają się z umieszczonej na lufie muszki słupkowej w półotwartej osłonie oraz celownika ramkowego ze szczerbinką. Do strzelań przeciwlotniczych wykorzystywano muszkę kołową. Celownik posiada nastawy od 100m do 3500m (co 100m).

DSzKM

DSzKM (Diektariewa Szpagina Krupnokalibiernyj Modernirizowannyj obraca 1938/1946 goda) to zmodernizowana wersja DSzK skonstruowana przez K. Sokołowa oraz A. Norowa, pierwszą partię karabinów DSzKM dostarczono armii radzieckiej w 1945r . Karabin posiada donośnik przesuwakowy, zasilany odbywa się z segmentowej taśmy amunicyjnej łączonej z odcinków na 10 naboi. Zasilanie może być lewostronne lub prawostronne zależnie od ułożenia części donośnika. Zastosowano umieszczony w zamku jednoczęściowy wyrzutnik suwliwy oraz znajdującą się na suwadle tuleją zapobiegającą odbiciu suwadła. Karabin wyposażony jest w lufę wymienną wsuwaną w komorę zamkową i przytrzymywaną klinem. DSzKM produkowany był w ZSRR, Polsce, Chinach oraz Pakistanie.

Służba

Wkm DSzK znajdował się w uzbrojeniu armii radzieckiej przez cały okres II wojny światowej. Służył głównie do obrony przeciwlotniczej. Występował w pododdziałach piechoty na podstawie kołowo-trójnożnej (kołowej, rozkładanej na trójnożną). Często był ustawiany na skrzyniach ciężarówek jako “samobieżny”. W oddziałach pancernych, montowany był na wieżach czołgów ciężkich IS-2 i IS-3, a także ciężkich dział samobieżnych ISU-122 i ISU-152. W 1943 znalazł się w uzbrojeniu LWP. Wkm-y DSzK pozostały w uzbrojeniu również po zakończeniu wojny. Początkowo był podstawowym typem wielkokalibrowego karabinu maszynowego w armiach Układu Warszawskiego. Stosowany był też w innych państwach zaopatrywanych w uzbrojenie przez ZSRR. Stał się drugim co do popularności na świecie systemem wkm-u, po amerykańskim Browning M2.
Od połowy lat 50., rozpoczął się proces ich wymiany na nowsze typy wkm-ów (głównie NSW i KPW). Obecnie karabiny maszynowe DSzK i DSzKM zostały wycofane z uzbrojenia przez większość armii. W Europie jest używany przez armie krajów mające na uzbrojeniu starsze czołgi radzieckie (T-54 i T-55) np. Rumunię. W Wojsku Polskim DSzK jest używany w armato-haubicach DANA. DSzK jest nadal popularną bronią w krajach trzeciego świata.

W posiadaniu karabinu są również talibowie, walczący z wojskami koalicji w Afganistanie. Przykładem użycia DSzK przez afgańskich rebeliantów było zestrzelenie amerykańskiego śmigłowca obserwacyjnego typu Kiowa, oraz ostrzelanie polskiego Mi-24 gdzie rannych zostało dwóch członków załogi.

Państwo	ZSRR
Rodzaj	wielkokalibrowy karabin maszynowy
Historia
Prototypy	1938
Produkcja	1938 – ??
Dane techniczne
Kaliber	12,7 mm
Nabój	Nabój 12,7 x 108 mm
Taśma nabojowa	metalowa taśma mieszcząca 50 nab.
Wymiary
Długość	1586 mm
Długość lufy	1066 mm
Długość linii celowniczej	1100 mm
Masa
broni	157 kg (karabin na podstawie)
karabinu właściwego	35,5 kg
wyposażenia dodatkowego	9 kg (załadowana taśma 50-nab.)
Inne
Prędkość pocz. pocisku	850 m/s
Szybkostrzelność teoretyczna	550 strz./min
Szybkostrzelność praktyczna	80 strz./min
Zasięg skuteczny	1500-2000 m (do celów naziemnych) 2000m(do celów powietrznych)

Karabin maszynowy DSzKM wyposażony w celownik przeciwlotniczy i podstawę kołową przekształconą w podstawę trójnożną

Drukuj

Udostępnij:

1 Komentarz

Oldest

Newest Most Voted

Inline Feedbacks

View all comments

jasfasola

7 miesięcy temu

potrzebuję zdjęć km zamontowanego na wieży czołgu
mam sprzeczne informacje, a nie pamiętam…
z której strony jest uchwyt z dźwignią hamulca
i gdzie jest elektrospust
zdjątko z wesołym GI w okopie nie jest miarodzjne a Rambo walczący z sowieckimi śmigłowcami nie jestwiarygodny

Odpowiedz

Konstrukcja DSzK

Służba

Polub nasz profil

Menu

Nawigacja

Zapisz się do newslettera

Wyszukiwarka