Polski pistolet maszynowy opracowany i produkowany przez Henryka Strąpocia i grupę osób z Ostrowca. Produkowany w warunkach konspiracyjnych, od lata 1943 do lipca 1944. Wyprodukowano ok. 11 szt. Pistolety były używane przez żołnierzy Batalionów Chłopskich, od których pochodzi skrót nazwy umieszczonej na broni.
Podstawowe dane taktyczno-techniczne
Organizacja: Polskie Państwo Podziemne
Rodzaj broni: pistolet maszynowy
Historia konstrukcji:
Prototypy – 1943 rok
Wyprodukowano: co najmniej 13 egzemplarzy
Kaliber boni: 9 mm lub 7,62 mm
Zastosowany nabój: 9 × 19 mm Parabellum, 7,62 × 25 mm Tokariew
Magazynek: pudełkowy, o pojemności 32 naboje
Wymiary konstrukcji:
Długość broni: 445 mm
Długość lufy: 240 mm
Masa broni: 2,43 kg bez zamontowanego magazynka, 2,82 kg z magazynkiem
Szybkostrzelność teoretyczna: ok. 750 strz./min (obliczeniowa)
Zasięg skuteczny: ok. 100 metrów
Autor – zdjęcia: Dawid Kalka
Bibliografia
Karabiny karabinki i pistolety maszynowe Encyklopedia długiej broni wojskowej XX wieku – Żuk Aleksandr B.
Witold Głębowicz, Roman Matuszewski, Tomasz Nowakowski: Indywidualna broń strzelecka II wojny światowej, Warszawa 2010