127 mm ciężka armata polowa Mk. I – 60-funtowa L/33,6 Vickers

Numer inwentarzowy: 32850

Opis konstrukcji

Działo tego typu zostało skonstruowane w Wielkiej Brytanii, w zakładach zbrojeniowych Elswick Ordance Company.. Zostały wprowadzone do uzbrojenia Armii Brytyjskiej w 1904 roku pod oznaczeniem Ordance BL 60pdr gun Mk. I. Do sierpnia 1914 roku, czyli wybuchu Wielkiej Wojny zostało wyprodukowanych łącznie 41 armat tego typu. Zastępowano nimi stopniowo w dywizyjnych bateriach artyleryjskich (ciężkich), znacznie mniej nowocześniejsze armaty kalibru 4,7 cala. W 1915 roku wprowadzone zostały zmodyfikowane wersje Mk. I+ i Mk. I+/+. W sumie, podczas trwania I Wojny Światowej zostało łącznie wyprodukowanych zostało łącznie 1756 armat tego typu i wersji zmodernizowanych, a łącznie 52 egzemplarze zostały wyeksportowane do Rosji.

Eksponowana w Muzeum Wojska Polskiego armata była w pierwszych latach po zakończeniu używana w Armii Czerwonej, zdobytą podczas walk z jednostkami „Białych Rosjan. Działo zostało zdobyte przez polskich żołnierzy podczas walk w Polsce w 1920 roku na tzw. „Froncie Północnym”.

Podstawowe dane taktyczno-techniczne

Kaliber działa – 127 mm

Donośność maksymalna – 14 100 metrów

Masa armaty w położeniu bojowym – 4572 kilogramów

Szybkostrzelność – 1-1,5 strzałów minutę

Obsługa – pięciu żołnierzy

Masa pocisku odłamkowo-burzącego – 27,2 kilograma

Trakcja:

– Zaprzęg dziesięciokonny

– lub w późniejszych latach motorowa

Autor: Dawid Kalka

Bibliografia

1. Muzeum Wojska Polskiego – Warszawa
2. Stefan Pataj: Artyleria lądowa 1871-1970. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1976