127 mm ciężka armata polowa Mk. I – 60-funtowa L/33,6 Vickers
Numer inwentarzowy: 32850
Opis konstrukcji
Działo tego typu zostało skonstruowane w Wielkiej Brytanii, w zakładach zbrojeniowych Elswick Ordance Company.. Zostały wprowadzone do uzbrojenia Armii Brytyjskiej w 1904 roku pod oznaczeniem Ordance BL 60pdr gun Mk. I. Do sierpnia 1914 roku, czyli wybuchu Wielkiej Wojny zostało wyprodukowanych łącznie 41 armat tego typu. Zastępowano nimi stopniowo w dywizyjnych bateriach artyleryjskich (ciężkich), znacznie mniej nowocześniejsze armaty kalibru 4,7 cala. W 1915 roku wprowadzone zostały zmodyfikowane wersje Mk. I+ i Mk. I+/+. W sumie, podczas trwania I Wojny Światowej zostało łącznie wyprodukowanych zostało łącznie 1756 armat tego typu i wersji zmodernizowanych, a łącznie 52 egzemplarze zostały wyeksportowane do Rosji.
Eksponowana w Muzeum Wojska Polskiego armata była w pierwszych latach po zakończeniu używana w Armii Czerwonej, zdobytą podczas walk z jednostkami „Białych Rosjan. Działo zostało zdobyte przez polskich żołnierzy podczas walk w Polsce w 1920 roku na tzw. „Froncie Północnym”.
Podstawowe dane taktyczno-techniczne
Kaliber działa – 127 mm
Donośność maksymalna – 14 100 metrów
Masa armaty w położeniu bojowym – 4572 kilogramów
Szybkostrzelność – 1-1,5 strzałów minutę
Obsługa – pięciu żołnierzy
Masa pocisku odłamkowo-burzącego – 27,2 kilograma
Trakcja:
– Zaprzęg dziesięciokonny
– lub w późniejszych latach motorowa
Autor: Dawid Kalka
Bibliografia
- Muzeum Wojska Polskiego – Warszawa
- Stefan Pataj: Artyleria lądowa 1871-1970. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1976